یکی از خرافاتی که در سالهای اخیر در میان مردم رواج پیدا کرده است مساله ی کوبیدن درب مساجد یا روشن کردن شمع جلوی درب مساجد است. این کار نه در قرآن آمده و نه در حدیث و نه عالمی به آن سفارش نموده است و نه عقل این کار را تحسین می کند. اگر بخواهیم به طور اجمالی تاریخ اضافه شدن مناسک این آیین خرافی را باز گوییم باید بگوییم که ابتداءاً در شب اول ماه ربیع الاول چند ساعتی قبل از نماز صبح روز اول این ماه، درب هفت مسجد را می کوبند و با این کار پایان دو ماه عزاداری و آغاز ماه شادمانی حضرت زهرا را اعلام می کنند و به این وسیله می خواهند از دستان حضرت زهرا عیدی دریافت کنند و حاجات خود را برآورند.
در سالهای ابتدایی این مراسم، به کوبیدن درب مسجد و آن گاه اقامه نماز صبح در آخرین مسجد اکتفا می شد و مراسم تمام می شد. اما با گذشت زمان بر پیرایه های این عمل افزوده شد. سال بعد تضرع و ناله و گریه بر در مسجد. سال بعد پخش نذورات و شیرینی و شکلات و…، سال بعد گفته شد در آخرین مسجد باید دعای توسل خوانده شود و سال بعد روشن کردن شمع بر در مسجد و آب و جارو کردن مقابل آن هم اضافه شد و همین طور این سیر تکاملی ادامه یافت تا جایی که برخی از نماز مغرب شب اول شروع به این کار می کردند تا از خواب شب هم بی بهره نمانند!
در همان سالهای ابتدایی مراجع عظام طبق وظیفه دینی و شرعی خود که هنگام ظهور بدعت ها، علما باید علم خود را بروز و ظهور دهند بر بی ریشه بودن این عمل تأکید کردند اما متأسفانه هنوز برخی این راه اشتباه را می پیمایند. این نمونه ای از نمونه های فراوان است که برخی در خارج از چارچوب دین برای طلب حاجات و نیازهای خود از خداوند و اهل بیت پیامبر متمسک به آیین هایی این چنینی می شوند.
درباره این سایت