یکی از اعتقادات خرافی مردم جنوب ایران در حاشیه خلیج فارس این است که اگر شخصی ستاره دریایی را بُکشد، خیلی زود خبر بدی به او خواهد رسید. درست است که تخریب محیط زیست زشت است اما نحسی به بار نمی آورد.
تا حالا شنیدید میگن فلانی پا قدمش نحسه این هم از اون خرافات های روزگاره. مثلا اگه تو خونه ای تازه عروس یا دامادی بیاد و همون ایام اجل یک نفر از اهل خانه برسه میگن فلانی پا قدمش بد بود. یا میگن قدمش نحس و نحسه.
همچنین وقتی اتفاقی در ماشین نو یا خونه جدید میفته میگن برامون بد بیار بوده. بعد خونه رو عوض میکنن.
یکی از خرافاتهایی که در میان مردم ایران و حتی برخی کشورهای همسایه به خصوص زنها و علی الخصوص روستائیان رائج است، این است که اگر فردی همسرش فوت کرد ( بخصوص ن تازه بیوه شده) نباید در مجلسی حاضر شود که در آن مجلس تازه عروس یا زن باردار و یا حتی دختر دم بخت وجود دارد. چرا که ممکن است نکبت یا نحسی آن بیچاره به دیگران سرایت کند!!
سوال اینجاست که مستند این مطلب کجاست؟ در قرآن آمده؟ در حدیث آمده؟ شاعری گفته؟ دانشمندی این حرف را زده؟ در کتابی نوشته شده که فردی که داغدار شده و نیازمند محبت و دلداری دیگران است نکبت یا نحسی به گردن اوست؟
واقعا که این گزافها و خرافیها نباید از دهان یک مسلمان پیرو پیامبر راستیها خارج شود.
یکی از خرافاتی که در سالهای اخیر در میان مردم رواج پیدا کرده است مساله ی کوبیدن درب مساجد یا روشن کردن شمع جلوی درب مساجد است. این کار نه در قرآن آمده و نه در حدیث و نه عالمی به آن سفارش نموده است و نه عقل این کار را تحسین می کند. اگر بخواهیم به طور اجمالی تاریخ اضافه شدن مناسک این آیین خرافی را باز گوییم باید بگوییم که ابتداءاً در شب اول ماه ربیع الاول چند ساعتی قبل از نماز صبح روز اول این ماه، درب هفت مسجد را می کوبند و با این کار پایان دو ماه عزاداری و آغاز ماه شادمانی حضرت زهرا را اعلام می کنند و به این وسیله می خواهند از دستان حضرت زهرا عیدی دریافت کنند و حاجات خود را برآورند.
در سالهای ابتدایی این مراسم، به کوبیدن درب مسجد و آن گاه اقامه نماز صبح در آخرین مسجد اکتفا می شد و مراسم تمام می شد. اما با گذشت زمان بر پیرایه های این عمل افزوده شد. سال بعد تضرع و ناله و گریه بر در مسجد. سال بعد پخش نذورات و شیرینی و شکلات و…، سال بعد گفته شد در آخرین مسجد باید دعای توسل خوانده شود و سال بعد روشن کردن شمع بر در مسجد و آب و جارو کردن مقابل آن هم اضافه شد و همین طور این سیر تکاملی ادامه یافت تا جایی که برخی از نماز مغرب شب اول شروع به این کار می کردند تا از خواب شب هم بی بهره نمانند!
در همان سالهای ابتدایی مراجع عظام طبق وظیفه دینی و شرعی خود که هنگام ظهور بدعت ها، علما باید علم خود را بروز و ظهور دهند بر بی ریشه بودن این عمل تأکید کردند اما متأسفانه هنوز برخی این راه اشتباه را می پیمایند. این نمونه ای از نمونه های فراوان است که برخی در خارج از چارچوب دین برای طلب حاجات و نیازهای خود از خداوند و اهل بیت پیامبر متمسک به آیین هایی این چنینی می شوند.
چرا سفیر انگلستان گاو را سجده کرد؟!
سفیر انگلستان در دهلی از مسیری در حال گذر بود که یک جوان هندی، لگدی به گاوی میزند! گاوی که در هندوستان مقدس است. سفیر انگلیس فورا پیاده شده و به سوی گاو میدود و گاو را میبوسد و تعظیم می کند!
بقیه مردم حاضر که می بینند یک بیگانه اینقدر گاو را محترم می شمارد، در جلوی گاو سجده میکنند و آن جوان را به شدت مجازات می کنند.
همراه سفیر با تعجب می پرسد: چرا این کار را کردید؟!
سفیر می گوید: لگد این جوان آگاه باعث می شود که فرهنگ هندوستان هزار سال جلو بیفتد ولی من نگذاشتم.
جهل و خرافات های کوچک می تواند تبدیل به یک فرهنگ یاوه و گزاف و خرافی بشود
آیت الله جوادی آملی می فرمودند اینکه هنوز در قرن ۲۱ مردم هندوستان گاوپرستی میکنند این است که در آنجا ارسطو و سقراطی ظهور نکرد اما در یونان با ظهور فلسفه و ارسطو و افلاطونها سنگ پرستی و بت پرستی کاملا از بین رفت.
یکی از خرافاتی که بین روستاییها شایعه دارد درختان خشکیده و زمینهای خشک است. برخی روستائیان وقتی درختی در روستای آنها سالهاست که خشک مانده یا یک تکه زمینی که بخاطر خاکش هیچ کشتی در آن جواب نمی دهد، می گویند دفینه ای در آنجاست و چون طلسم دارد این درخت خشک مانده است.
بسیاری از خوابهایی که در آن اهل بیت یا انبیا یا افراد مقدس را میبینیم چیزی جز خواب پریشی یا روان پریشی نیست. قرآن هم بسیاری از خوابها را متاثر از دخالت شیطان می داند. اهل بیت نیز شیعیان را خواب گرایی نهی کردند و دلیل آن را مخلوط شدن حق و باطل می دانند. و به علما دستور داده اند که حق ندارند بر اساس خواب فتوا به حکمی دهند. امروزه بسیاری از فرقه های نوظهور مانند بهائیت یا احمد الحسن یمانی از خواب به عنوان دعوت به فرقه ی ضاله خود استفاده می کنند. بنابراین اگر در خواب گمان کردید پیامبر یا یکی از اهل بیت را میبینید (مانند خواب هایی که توسط ن در مجالس روضه نقل می شود) باطل هستند و چیزی جز تصاویر ذهنی ضمیر خودآگاه یا ناخودآگاه شما نیست. و یا نهایتا مخلوطی از حق و باطل هستند پس هیچ حجیتی ندارند و حق تلقی نمی شود. لازم به ذکر است خواب می تواند وسیله ای برای الهام باشد هر چند که همان هم در معرض خیال و اوهام قرار خواهد گرفت، اما نیازمند تفسیر و تعبیر توسط متخصصین کارشناس است.
بنابراین می توان برخی اماکن مقدسی که به واسطه خواب بنا شده است را نسبت به آن تردید ایجاد کرد.
در اینکه بسیاری از نوادگان اهل بیت علیهم السلام به ایران مشرف شده اند، شکی نیست. اما اگر امامزاده ای شجره نامه معتبر ندارد، بیخودی عمر خودتان را تلف نکنید چرا که این قبری که بالای سرش گریه می کنید مرده ای در آن نیست. همچنین بسیاری از امامزاده ها، امامزاده به معنای نوادگان امام نیستند بلکه شخصیت های مهمی بودند که دارای مقبره بودند و به مرور زمان امامزاده نامیده شدند مانند اکثر امامزاده های بدون شجره نامه در خطه شمال (مازندران و گیلان یا همان طبرستان سابق) که مجاهدین فرقه زیدی بودند. همچون ناصر اطروش مدفون در آمل که مردم این خطه را به مذهب زیدیه دعوت کرد و باعث تغییر مذهب مردم آن مناطق شدند و مردم آن خطه به مرور زمان شیعه دوازده امامی شدند.
نکته دیگر اینکه اکثر امامزاده های داخل روستاها مقبره ی سرداران یا شخصیتهای حکومتی دوران باستان بودند که فقط نشانه ای از وجود دفینه یا گنج در اطراف آن امامزاده است و مثالهای فوق العاده زیادی در مناطق مختلف ایران موجود است.
درباره این سایت